Kabilugan ng Buwan

Madalas magbrown-out tuwing gabi sa Maynila noong nasa grade 3 palang ako.Sa Creekside Drive, Project 8 palang kami nakatira noon.

Tuwing nagbrabrown-out, lalo kung gabi, hilig naming gawin ang paglilibot sa barangay. Kasabay ng paglilibot ay pagbibida ng kanya-kanyang kuwento. Isa si Jumben sa pinakamagaling magkuwento sa lugar namin.

“JR, Alam mo ba kung ano iyang aninong hugis-babae sa buwan?”

Umiling lang ako.

“Iyan si Mama Mary. Binabantayan tayo.”

Kamot-batok lang ako habang sumisingit sa tenga  ang kuwentuhan ng mga matatanda hinggil sa madalas na pagbrabrown-out. Narinig daw nila sa radyo na nagkaroon lang daw ng Maintenance ang Meralco kaya madalas ang pagkawala ng kuryente. Halos lingguhan na kasi ang pagkakaroon ng brown-out noon. Marami na ang nagrereklamo.

Nagsalita uli si Jumben. Kinukumbinse ako.

“Maliwanag ang buwan upang makita niya ang bawat galaw ng tao sa mundo.”

Tumingin ako sa buwan. Maliwanag nga pero alam kong binubola lang ako ni Jumben para malibang sa mga sitwasyon tulad nito.

Pangarap

Paekis-ekis na akong maglakad pauwi mula sa kabilang kalye malapit sa inuupahang bahay.

 

Biglang nagkayayaan kasi ang barkada ko noong hayskul.

 

Sampung Grande. Dalawang order ng crispy sisig. Isang kuwentuhan at kamustahan (sagot ko siyempre ang kuwentuhan).

 

Ngayon na lang ulit ako nakainom ng ganito. Masayang-masaya ako.

 

Base sa kamustahan namin.May kanya-kanya na kaming karera. Ang isa ay arkitekto na sa Singapore. Ang isa ay patuloy sa kanyang pagkanta at nakatayo na ng sariling grupo. Ang isa nama’y manager na sa isang kilalang restaurant. Ako, guro sa aming alma mater noong hayskul.

 

Nagulat sila nang mauwi ako sa pagtuturo. Hindi nila inaasahan ang pagiging guro ko.Hindi daw kasi ako seryoso noon sa anuman lalo sa pag-aaral. Komedyante. Mahilig magpatawa. At ang binabasa ko lang noon ay Funny Komiks at Bata Batuta Komiks.

 

Nasa tapat na ako ng gate namin nang maalala ko bigla ang sagot ko sa tanong na ano-ang-gusto-ko-maging-paglaki-ko noong nasa unang taon pa ako ng hayskul.

 

Ang aking sagot – maging masaya. Kakaiba daw. Napangiti ang guro ko noon.

 

Napapangiti naman ako ngayon.